Шавоҳид аз Қуръон ва суннат

Далелҳои фаровоне аз Қуръон ва суннат дорем, ки ҳикоят аз сухан гуфтан бо вафотёфтагон мекунад. Масалан дар достони ҳазрати Солеҳ (алайҳис‒салом) бо қавмаш омадааст, ки вақте қавм аз дастури Худо дар бораи шутур сарпечӣ карда ва онро нобуд сохтанд ва ба Солеҳ гуфтанд, ки агар паёмбар ҳастӣ, азобе, ки ба мо ваъда дода будӣ биёвар, сипас зилзилаи сахте ононро фаро гирифт ва дар асари он онҳо дар хонаҳои хеш беҷон афтода ... идома »

Эътироз

Салафиҳо вақте бо чунин оят ва ривоятҳое рўбарў мешаванд, фавран мегўянд: Аввалан: мо мункири ин нестем, ки метавон аз бандаи солеҳе дархост кард, ки бароямон дуо кунад, ки ҳоҷатамон бароварда шавад, балки он чи мавриди инкори мо аст, ин восита қарор додани шахси бандаи солеҳ ва ё обрў ва ё ҳаққи ў дар пешгоҳи Худо барои баровардани ҳоҷат аст. Ҳадиспажўҳи маъруфи салафиҳо Шайх Носируддин Албонӣ мегўяд:

... идома »

Тазаккури як матлаби муҳим

Қабл аз зикри оят ва ривоятҳое дар ин мавзўъ, лозим аст ба як матлаби хеле муҳим дар ин замина ишора намоем. Он ин ки баъзеҳо мегўянд: Қатъи назар аз машрўъ будан ва ё машрўъ набудани асли мавзўи тавассул ба паёмбарон ва авлиё барои тақарруб ба Худо ва ё бахшоиши гуноҳон ва ё баровардани ҳоҷот, худи эътиқод ба чунин асле, яъне эътиқод ба ин ки паёмбарон ва авлиё дасти моро хоҳанд гирифт ва воситаҳое бароямон дар умури ... идома »

Эътироз

Шояд ин ҷо салафӣ бароямон эътироз кунад, ки шумо моро нафаҳмидед. Мо мегўем баъзе аз корҳо чунинанд, ки бо восита анҷом мегиранд мисли ҳамин мавриде, ки зикр кардед. Аммо баъзе корҳоро Худо худ бевосита анҷом медиҳад мисли баровардани дархости ҳоҷатманд. Магар Худо худ дар Қуръон нафармудааст:

... идома »

Дидгоҳи Ибни Абдулваҳҳоб дар бораи “дуо”

Қабл аз баррасии мафҳуми “дуо” (нидо ва хондан) аз дидгоҳи Ислом, сазовор аст дидгоҳи Муҳаммад ибни Абдулваҳҳоб дар бораи дуоро аз назар бигузаронем. Ӯ мўътақид аст, ки ҳар кас Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи) ё яке аз солеҳон ва авлиёи Худоро бихонад, мушрик ва кофир аст ва рехтани хуну моли ў мубоҳ аст:

... идома »

Нигоҳе ба оятҳои қуръонӣ

Қуръони Карим ҳам, ки дар оятҳои зиёде амали мушриконро сарзаниш мекунад, ба хотири ин аст, ки онон ба улуҳият ва ё рубубияти бутҳои худ мўътақид буданд ва ҳар як аз бутҳоро, ё илоҳ медонистанд ва ё дар амре аз умур, раб ва мудаббир меангоштанд. Мисоли он ки мўътақид буданд бутҳояшон дорои шаъни улуҳият мебошанд, оятҳои зерин аст:

... идома »

Мафҳуми “ибодат” аз назари Ислом

“Ибодат” дар луғати араб муодили лафзи “парастиш” дар забони тоҷикист. Уламои луғат барои “ибодат” маъноҳои мухталифе кардаанд. Баъзе аз онҳо гуфтаанд: “Ибодат ба маънои хузўъ (курниш) ва тазаллул (хорӣ) аст”, ... идома »

Ҳамон тавре ки дар оғози баҳс ишора шуд, Ибни Абдулваҳҳоб ширки мушрикони арабро танҳо дар адами эътиқод ба тавҳид дар ибодат ... идома »

3. Тавҳид дар холиқият:

Тавҳид дар холиқият ва ё тавҳид дар офариниш ин аст, ки холиқ ва офаридгори тамоми ҳастиро танҳо Худо бидонем. Албатта вуҷуди асбоб ва авомил дар ин ҷаҳони паҳновар, ки дар ҳамдигар таъсир мегузоранд, шакбардор нест, вале тамоми ин асбоб ва авомил ба Худованд бастагӣ дорад ва тамоми ин ... идома »

Тавҳид ва ширк дар луғат ва истилоҳ

Қабл аз баррасии дидгоҳи ваҳҳобиҳо дар бораи мафҳуми “тавҳид” ва “ширк” ва нақди он, сазовор мебинем ин ду мафҳумро аз назари луғат ва низ дар истилоҳи дин мавриди баҳс қарор бидиҳем. Яъне аввалан бояд бубинем, ки ин ду вожа дар луғат ба чӣ маъно ба кор рафтааст ва дар сонӣ бояд дид дар Қуръон ба чӣ маъно ва мазмун ба кор гирифта шудааст.

... идома »