Сайидюнуси Истаравшанӣ
Қаблан, дар
яке аз навиштаҳо ёдовар шуда будам, ки як силсила арзишҳои инсоние
ҳастанд чун ҳақиқат, адолат, баробарӣ, некӯкорӣ.., ки одамӣ бо сиришти
худодияш маҷзуби онҳост ва ҳар мактабу идеологияе, ки муддаии
саодатбахшӣ ба инсонҳост, бар ин арзишҳо таъкид мекунад, аз ҷумла адёни
осмонӣ ва хусусан дини мубини ислом. Аммо як фарқ ҳаст байни адёни илоҳӣ
(ба вижа ислом) ва соири макотиб дар мавриди ин арзишҳо.
Ва он ин ки дар ислом, чунин нест, ки
бар ин арзишҳо фақат супоришҳои холӣ шуда ва танҳо дар лобалои китобҳо
онҳоро пайдо бикунем, ҳамон гуна ки дар соири макотиб чунин аст, балки
башарият, шоҳиди таҳаққуқи ин арзишҳо аз сӯйи мусалмонон дар олами воқеъ
ва матни ҳаёт гардидааст. Ислом, аг
...
идома »