Сайидюнуси Истаравшанӣ
Одамӣ, дар
фитрати хеш, ҳақҷӯ ва ҳақдӯст аст. Ҳар ҷо андешаеро ҳақ ва дуруст дид,
мепазирад. Ҳар гоҳ кирдореро некӯ ва хуб ёфт, қабул мекунад. Офаридгор
ӯро чунин офарида. Ин аз як сӯ.
Аз сӯи дигар, мо мусалмонон муддаӣ
ҳастем, дини мо ҳақ аст; ҳам ақоидаш мутобиқ бо воқеъ ва рост ҳастанд,
ва ҳам кирдору рафторҳое, ки мавриди тавсияи ӯст, дуруст ва некӯ
мебошанд.
Ҳол, агар чунин аст, пас чаро мебинем
бархе аз ислом мегурезанд? Одамони баде ҳам нестанд, ки бигӯем, аз рӯи
лаҷоҷат чунин мекунанд. Ҳаргиз.
Ғолибан, гурез ва дурӣ гузидани бархе аз
ин ойини пок, ба хот
...
идома »