Сайидюнуси Истаравшанӣ

Намозгоҳи ҲНИТ, танҳо маконе дар Тоҷикистон буд, ки дар он занон метавонистанд намози худро бо ҷамоат барпо доранд. Аммо, имрӯз, дар пайи ҳушдори Вазорати адлия, масъулини ҲНИТ чорае ҷуз ин надоштанд, ки эълом кунанд ин макон низ аз ин пас бар рӯи намозгузорон, аз ҷумла занон баста аст.

Мушоҳидаи тасовире аз ин рухдод дар сайти ҲНИТ нишон медиҳад занон аз ҳама бештар аз чунин тасмиме андӯҳгин шудаанд, то ҷое ки ашк бар гунаҳояшон ҷорӣ буд. Ҳақ ҳам доранд. Чаро ки барои эшон дар Тоҷикистон дигар ҷое барои баргузории намози дастаҷамъӣ вуҷуд надорад. Пештар, масоҷиде, ки занони тоҷик дар онҳо дар намозҳои ҷумъа ва ҷамоат ширкат мекарданд низ, бо назири чунин ҳушдоре рӯбарӯ шуда буданд. Албатта на аз сӯи Вазорти адлия, балки аз ҷониби Шӯрои уламо, ки фатво дода буд, ширкати занон дар намозҳои ҷумъа ва ҷамоат "мамнӯъ” аст.

Ҳол, роқими сутур, намехоҳад перомуни манъи баргузории намоз дар мақарри ҲНИТ ва ин ки оё барпоии намози дастаҷамъӣ дар ин макон, мухолифи қавонини ҷории Тоҷикистон аст ё нест, сӯҳбат ба амал оварад. Бигузор қонундонон дар ин замина изҳори назар кунанд. Балки мехоҳад ин рухдодро баҳона қарор дода, перомуни манъи занон аз ширкат дар намозҳои ҷумъа ва ҷамоат баҳс кунад.

Ба як чунин тасмиме, агар сирфан ба лиҳози ҳуқуқӣ назар афканем, бе тартид онро аз масодиқи боризи нақзи ҳуқуқи занон хоҳем дид. Нақзи ҳуқуқи зан, танҳо он ҷо нест, ки масалан ӯро аз ронандагӣ маҳрум кунанд, балки нақзи ҳуқуқи зан, яъне манъу боздошти ӯст аз ҳар он чи хостгоҳи вай аст; ҳол, гоҳе ин хостгоҳ ронандагӣ ва ё эҳрози посту мақоми муайяни давлатӣ дар ҷомеа ва ё ҳаққи иштиғол аст, ва гоҳе ҳам анҷоми маросими динӣ мисли ширкат дар намозҳои дастаҷамъӣ. Билохира, ҳаққи зан, ки рангу бӯи махсусе надорад. Аз ҳар он чи ки ӯро манъаш кунем, ҳаққи ӯро поймол намудаем.

Намедонам, чаро дар як чунин мавориде, аз сӯи ҷонибдорони хуқуқи занон ва мунодиёни баробарии ҳуқуқи марду зан садое сар намезанад? Чаро намегӯянд, ҳамон тавр ки мардон ҳақ доранд маросими мазҳабии худро дастаҷамъӣ барпо доранд, занон низ аз як чунин ҳаққе бархӯрдоранд?

Ё ин ки садои эшон танҳо дар мавориде баланд мешавад, ки ҳуқуқе, ки ғарбиён марзу буми онро барои занон таъйин намудаанд, поймол ва нақз гардад?

Назари шаръи муқаддас

Аммо агар ин масъаларо аз нуқта назари шаръи муқаддаси ислом мавриди тадқиқ қарор бидиҳем (чунон ки Шӯрои мӯҳтарами уламо дар он замон манъи хешро мустанад бар шаръ медонист), дар ин сурат низ, дидгоҳи шаръро на ин ки манъкунанда мебинем, балки баръакс шариат бар ин амр, хусусан дар ин аср, ташвиқу тарғибкунанда аст.

Камина дар як мақолаи ҷудогонае ба унвони "Ҳукми шариат роҷеъ ба ширкати занон дар намози ҷумъа” ба тафсил перомуни ин масъала баҳс кардаам. Хулосаи он мақола ин буд, ки он чи дар даврони пеш сабаби манъи занон аз ширкат дар намози ҷумъа шумурда мешуд, айни ҳамон сабаб, муҷтаҳидон ва фуқаҳои муосирро бар он дошта, ки бар вуҷуби ширкати занон дар намози ҷумъа дар ин рӯзгор фатво бидиҳанд. Чаро ки ширкат дар намози ҷумъа ва гӯш супурдан ба мавоизи динӣ, танҳо фурсатест барои бонувони гиромиямон то аз маорифи ислом огоҳ шаванд.

Комёб бошед

Акс аз пойгоҳи BBC тоҷикӣ