Ситоиш сазовори Худовандест, ки ҳавосси панҷгона[1] ӯро дарк накунанд, маконҳо ӯро дарбар нагиранд, чашмҳо ба ӯ нангаранд ва пӯшишҳо ӯро пинҳон накунанд.
Бо падид овардани офариниш, азалӣ (доимӣ ва беохир) будани худро собит кард ва бо пайдоиши падидаҳои гуногун, вуҷуди худро исбот намуд.
Бо ҳамонанд доштани махлуқот, собит шуд, ки Худо ҳамонанде надорад.
Худо дар ваъдаҳои худ ростгӯ ва бартар аз он аст, ки бар бандагонаш ситам кунад.
... идома »