Сайидюнуси Истаравшанӣ

Ба хилофи пиндори бархе, мабоҳиси фалсафӣ, печидагӯӣ ва ё беҳудасаройӣ нест, ва ҳамчунин, пурсишҳое, ки дониши фалсафа ӯҳдадори посух ба онҳост, масоиле нест, ки танҳо зеҳни як қишри муайян аз ҷомеаро ба худ андармон сохта бошад, балки ҳар инсоне, ҳар кӣ ҳаст, бо онҳо рӯбарӯ ва дар ҷустуҷӯи ёфтани посухашон мебошад. Бад-ин ҷиҳат, ҳунари як файласуф он аст, ки бо забони сода ва бидуни ба кор бастани вожаҳо ва истилоҳоти печида ва номафҳум барои мардумон, масоили фалсафиро баён кунад.

Ҳол, яке аз пурсишҳое, к ... идома »