Аз умуре, ки лозим аст аз барои муҷоҳид, мушората, муроқаба ва муҳосаба аст.
Мушората он аст, ки дар
аввали рӯз, бо худ масалан шарт кунад, ки имрӯз бар хилофи фармудаи
Худованди Таборак ва Таоло рафтор накунад ва маълум аст, ки як рӯз хилоф
накардан, амре аст хеле саҳлу осон ва инсон метавонад ба осонӣ аз ӯҳда
(-и он) барояд. Ту озим шав ва шарт кун ва
... идома »
Аз умуре, ки лозим аст аз барои муҷоҳид, мушората, муроқаба ва муҳосаба аст.
