Сайидюнуси Истаравшанӣ

"Эй Озодӣ! Туро дӯст дорам, ба ту ниёзмандам, ба ту ишқ меварзам, бе ту зиндагӣ душвор аст, бе ту ман нестам. Ҳастам, аммо ман нестам; як мавҷуде хоҳам буд тухолӣ, пук, саргардон, бе умед, сард, талх, безор, бадбин, кинадор, уқдадор, бе тоб, бе руҳ, бе дил, бе рӯшанӣ, бе ширинӣ, бе интизор, беҳуда. Манӣ бе ту, яъне ҳеҷ... Эй Озодӣ! Ман аз ситам безорам, аз банд безорам, аз занҷир безорам, аз зиндон безорам.., аз ҳар чӣ ва ҳар кӣ туро дар банд мекашад, безорам. Зиндагиям ба хотири туст, ҷавониям ба хотири туст, буданам ба хотири туст... Эй Озодӣ! Чӣ зиндонҳо бароят кашидаам, ва чӣ зиндонҳо хоҳам кашид ва чӣ шиканҷаҳо таҳаммул кардаам ва чӣ шиканҷаҳо таҳаммул хоҳам кард. Аммо ... идома »