Сайидюнуси Истаравшанӣ

Ёдам намеравад хурдсол, ки будам, вазъу ҳоли чанд тан аз занони ҳамсояамон ҳамвора маро ба шигифт вомедошт. Кори ҳамешагии он чанд тан ин буд, ки дар канори дарвозаи яке аз манозил менишастанд ва ба ғайбату бадгӯии ину он мепардохтанд. Аҳаде аз сокинони маҳаллаамон аз газанди забони он чанд тан дар амон набуд.

"Фалония дидитон-мӣ, мошин харидас? Пул а гуҷо ёфта бошад? Эликбошиба хавар додан даркор...” "Писари фалонӣ, бо олим шудас ба таври худаш, то диная фисаш (оби бинияш) овезон буд. Акун, бо сараш осмонба шудас, ҳеч кия намебенад. Мурад илойим! Ҳоли як кор куним, ки ҷошба шишта монад. Агар эсотонба бошад, майдаякишба фисо овезон, кун-куни духтаро мегашт, акун бо муҳонба олим шудас. ... идома »