Пурсиш: Дар як китоб ба номи "Таваллуди дигар”, ки муаллифаш Шуҷоиддин Шифо мебошад, хондам, ки вай гуфта: "Ҷаҳони исломӣ дар қарни дуюм то шишуми торихи худ, конуни фарҳанге шукуфо буд, ки донишмандони исломшиноси қарни ахир, ба он, унвони худсохтаи "фарҳанги исломӣ” додаанд, бе он ки ин шукуфоӣ бо дин иртиботе дошта бошад”. (Шуҷоиддин Шифо: саҳ. 416) Оё ин сухани вай дуруст мебошад? Ман худ мусалмонам ва ин сухани вайро беасос мешумурам. Аз шумо мехостам, ки бо овардани далел, иддиои ин худобехабарро бидиҳед.

Посух: Душманӣ бо ойини ислом, пешинаи бас тӯлонӣ ба дарозои торих дорад. Имрӯз ҳам ин амали нофарҷом ҳамчунон побарҷост ва бархе ҳамон иддаоҳои бепоя ... идома »