Сайидюнуси Истаравшанӣ

Дар заминаи қонуну қонунмадорӣ, нуктае, ки бояд ба он таваҷҷӯҳ дошт ва ғафлат наварзид ин аст, ки маъмулан шаҳрвандон – дар ҳар ҷомеае – хештанро дар берун аз манзил муваззаф ба риояти қонун медонанд, вале дар дохили манзил, худро раҳо ва озод аз мурооти қавонин мебинанд. Қонунгузорон (дар кишварҳои пешрафта) ҳам ба ин нукта таваҷҷӯҳ доранд, ва аз ин рӯ, ва бо таваҷҷӯҳ ба ин нукта, ғолибан қавонине, ки вазъ мекунанд, ҳамагӣ нозир ба равобити шаҳрвандон бо якдигар ва ё дар баробари давлат, дар матни ҷомеа ва дар берун аз хонаҳост.

Аз ин рӯ, коршиносони масоили иҷтимоӣ мӯътақиданд, ки агар ҷомеа бо мушкиле рӯбарӯ шавад, ки р ... идома »