Сайидюнуси Истаравшанӣ
Ҳар кӣ бо
фарҳанги ислом ошност, гар чи андак, медонад, ки бузургтарин гуноҳ дар
ислом, ки нобахшуданист, қатли инсон ва ба хусус қатли як нафар мӯъмин
аст. Қуръони карим қатли нафси бегуноҳеро, ҳар кӣ бошад, хоҳ мусалмон ва
хоҳ кофир, баробар бо қатли тамоми мардум мешуморад, он ҷо ки
мефармояд:
"Ҳар кӣ касеро бикушад бе он ки
касеро кушта ё табоҳӣ дар замин карда бошад, чунон аст, ки ҳамаи
мардумро кушта бошад” (Сураи Моида, ояти 32).
Дар Қуръони карим, барои ҳеҷ гуноҳе, ба
андозаи қатли як нафар мӯъмин, ваъдаи азоб ва лаънати илоҳӣ нашуда аст,
он ҷо ки мефармояд:
"Ҳар кӣ мӯъминеро амдан бику
...
идома »