Сурадае аз Носируддиншоҳ

Ишқбозӣ кори ҳар шайёд нест

Ин шикори доми ҳар сайёд нест

Ошиқиро қобилият лозим аст

Толиби ҳақро ҳақиқат лозим аст

Ишқ аз маъшуқ аввал сар занад

То ба ошиқ ҷилвае дигар диҳад

То ба ҳадде ки барад ҳастӣ аз ӯ

Сар занад сад шӯришу мастӣ аз ӯ

Шоҳиди ин муддао хоҳӣ агар

Бар Ҳусайну ҳолати ӯ кун назар

Рӯзи Ошуро дар он майдони ишқ

Кард рӯро ҷониби султони ишқ

Бор Илоҳо! Ин сарам, ин пайкарам

Ин аламдори рашид, ин Акбарам

Ин Сакина, ин Руқайя, ин Рубоб

Ин арӯси дасту по андар хизоб

Ин ману ин сорбон, ин Шимри дун

Ин тани урён миёни хоку хун

Ин ману ин зикри ё раб ё рабам

Ин ману ин нолаҳои Зайнабам

Пас хитоб омад зи Ҳақ, к-эй шоҳи ишқ

Эй Ҳусайн, эй яккатози роҳи ишқ!

Гар ту бар ман ошиқӣ эй мӯҳтарам!

Парда баркаш, ман ба ту ошиқтарам

Ғам махур, ки ман харидори тувам

Муштарӣ бар ҷинси бозори тувам

Ҳар чи будат додаӣ дар роҳи мо

Марҳабо! Сад марҳабо, худ ҳам биё

Худ биё, ки мекашам ман нози ту

Аршу фаршам ҷумла пояндози ту

Лек худ танҳо наё дар базми ёр

Худ биёву Асғаратро ҳам биёр

Хуш бувад дар базми ёрон булбуле

Хосса дар минқори ӯ барги гуле

Худ ту булбул, гул Алии Асғарат

Зудтар биштоб сӯи доварат