Дар замони ҳар паёмбаре аз паёмбарони илоҳӣ, аз ҷумла паёмбари азимуш шаъни ислом ҳазрати Муҳаммади Мустафо (с), касоне буданд ва ҳастанд, ки роҷеъ ба масъалаи мӯъҷизаи паёмбарон ва ба вижа мӯъҷизаи ҳазрати хотам Муҳаммад (с) яъне Қуръони карим, ки мӯъҷизаи ҷовидон аст, ишколот ва шубаҳотеро матраҳ мекардаанд, ва хушбахтона дар худи Қуръони карим, ба тамомии он ишколот ва шубаҳот, посухҳои расо дода шудааст, аммо фаҳми дақиқи ин посухҳои қуръонӣ, ниёз ба баён доранд.

Муфассири олиқадр Аллома Сайид Муҳаммад Ҳусайн Таботабоӣ (р) дар тафсири бе назири Ал-мизон-и хеш, роҷеъ ба масъалаи мӯъҷиза, баҳси муфассале карда ва зимнан, ба тамомии он ишколот, бо такя бар худи оёти қуръонӣ посух додаанд, ки инак мо бар он шудем то ин баҳсро барои хонандагони азиз пешкаш кунем:

Қисмати 1: Даромад, Эъҷози Қуръон, Оё эъҷози Қуръон, фақат аз назари услуби калом аст, ё аз ҷиҳати дигаре ҳам мўъҷиза аст?, Умумияти эъҷози Қуръон барои ҳамаи афроди инсу ҷинн;

Қисмати 2: Тарҳи як суол дар бораи муборизаталабии Қуръон ва посух ба он, Муборизаталабии Қуръон ба илм, Маорифи Қуръони Карим боқӣ ва абадист ва қонуни таҳаввул ва такомул онро кӯҳна намесозад, Муборизаталабӣ ба касе ки Қуръон бар вай нозил шуда, Суханони беасоси душманони ислом дар ин ки паёмбар (с), маориф ва улумро аз дигарон омӯхтааст, Муборизаталабии Қуръони Карим ба хабарҳое, ки аз ғайб дода, Намунаҳои дигаре аз оятҳои Қуръон, ки дар бораи умури ғайбист, Хабар додан аз ҳақоиқи илмӣ, ки дар замони нузули Қуръон дар ҳеҷ ҷои дунё асаре аз он вуҷуд надоштааст;

Қисмати 3: Муборизаталабии Қуръон ба ин ки ихтилофе дар он нест, Ишкол бар иддаои адами ихтилоф дар Қуръон ва посухи он, Рафъи шубҳа дар бораи насх, ки дар Қуръон сурат гирифта, Муборизаталабии Қуръон ба балоғат;

Қисмати 4: Намунаҳое аз муоризоте, ки бо Қуръони шуда, Ду шубҳа перомуни эъҷози балоғати Қуръон, Эътиқод ба "сарф” (баргардондан) дар бораи мӯъҷиза будани Қуръон, Нодурустии эътиқод ба "сарф”, Оятҳое аз Қуръони Карим, ки зуҳур дар хилофи эътимод бар "сарф” дорад, Посух ба ду шубҳаи ёдшуда ва тавзеҳи ин ки чӣ гуна балоғати Қуръон мӯъҷиза аст;

Қисмати 5: Маҳдудияти қувваи мудрикаи инсон, Маорифи қуръонӣ такя бар ҳақоиқи собит ва ғайри мутағаййир дорад ва ихтилоф ва дигаргунӣ дар он роҳ надорад, Шурути ҳусули балоғат, Ҳаққ якест, ва чун Қуръон ҳаққ аст, миёни аҷзои он ихтилоф нест;

Қисмати 6: Мӯъҷиза дар Қуръон ба чӣ маъност, ва чӣ чиз ҳақиқати онро тафсир мекунад?, 1. Қуръон қонуни иллияти умумиро мепазирад, 2. Қуръон ҳодисаҳои хориқи одатро мепазирад, Ду фарқ байни воқеаҳои оддӣ ва мӯъҷизаи хориқи одат, Корҳои хориқулода ва тавҷеҳи олимони равонков аз он, Назари Қуръони Карим;

Қисмати 7: Мӯъҷиза низ такя ба асбоб дорад, вале мо ба он асбоб иҳота надорем, Далолати оятҳои "қадр" (андоза ва ҳадду ҳудуд) бар ин ҳақиқат;

Қисмати 8: 3. Қуръон дар айни ин ки ҳодисаҳои моддиро ба иллатҳои моддӣ нисбат медиҳад, ба Худо ҳам мансуб медорад;

Қисмати 9: 4. Қуръони Карим барои нафсҳои паёмбарон таъсире дар мӯъҷизаҳо қоил аст, Як натиҷагирӣ;

Қисмати 10: 5. Қуръони Карим ҳамон тавр ки мӯъҷизаҳоро ба нафсҳои паёмбарон нисбат медиҳад, ба Худо ҳам нисбат медиҳад, Баёни ин ки ирода ва феъли инсон, вобаста ба ирода ва феъли Худост, 6. Қуръон мӯъҷизаро ба сабабе нисбат медиҳад, ки ҳаргиз мағлуб намешавад, Тафовут байни сеҳр ва мӯъҷизаҳо ва каромот, Ишкол бар ҳуҷҷияти мӯъҷиза, Баёни ҷиҳати эъҷози мӯъҷизаҳо, ва посух ба ишколи мазкур;

Қисмати 11: 7. Қуръони Карим мӯъҷизаро бурҳон бар ҳаққонияти рисолат медонад, на далели омиёна, Ҷавоби ишколи матраҳшуда, Ду навъ аксуламали мардум дар инкори даъвои паёмбарон (а), Эҳтиҷоҷоте, ки алайҳи Расули акрам (с) шуда, ва Худованд онҳоро радд кардааст, Эҳтиҷоҷ бар таваққӯи нузули фаришта ва дидани Худованд ва малоика, ва радди он дар Қуръони Карим, Дархости мӯъҷиза ба унвони ҳуҷҷат ва шоҳид  аз паёмбарон барои пазириши даъвати онҳо, Баёни иллати дархости мӯъҷиза тавассути умматҳои мухталиф бо зикри як мисол;

Қисмати 12: Инҳирофи ҷамъе аз донишмандони муосир ба сабаби тафсири моддӣ карданашон аз ҳақоиқи динӣ, ва аз он ҷумла мӯъҷиза, Натиҷаҳое, ки ин гурӯҳ аз теорияҳо ва фарзиёти худ гирифтаанд, Бо айнаки моддӣ маънавиёт ва моварои табиатро наметавон дид, Нодурустии дидгоҳи ин ду гурӯҳ аз аҳли илм дар бораи ҳақоиқи номбурда.