Сайидюнуси Истаравшанӣ

"Миллат! Садои шумо ба гӯшам расид”. Ин, охирин сухани Зайнулобидин бен Алӣ, раиси барканоршуда ва фирории Тунис, барои мардумаш буд. Аммо фикр намекард, ки дигар дер шудааст ва акнун ин мардум ҳастанд, ки ба гӯшашон садои ӯ намерасад.

Эй кош, андаке зудтар, садои мардум ба гӯши ин мард мерасид! Намедонам, чаро руасои худкома чун Бен Алӣ ва даҳҳо амсоли вай, ки дар ҷаҳон андак ҳам нестанд, дер мефаҳманд? Шояд иллаташ беақлӣ ва ҳамоқати онон бошад. Воқеан беақл ва аҳмақанд. Агар оқил буданд ва заррае хирад доштанд, ҳаргиз худкома намешуданд. Инсони беақл ва аҳмақ, вақте дорои қудрат мешавад, ҳама чизро фаромӯш мекунад. Қудрат ӯро чунон ... идома »