Сайидюнуси Истаравшанӣ

Аз замоне ки исломҳаросӣ ва исломситезӣ дар Ғарб шиддат гирифт, ба вижа дар даҳаи ахир, муносибати мағрибзаминиён ба ин ойини осмонӣ, ба хилофи пиндори мо одамиён ва алорағми хостаи доираҳое кучак дар Ғарб, ки падидаи шуми исломҳаросиро роҳ андохтанд, на ин ки рӯ ба бадӣ оварда бошад, балки ҳар андоза, ки мардумони он сарзаминро аз ислом ҳаросониданд, ба ҳамон андоза – ва балки бештар – инсони ғарбӣ рӯ ба ин ойини пок овард.

Мо одамиён, ғолибан бар асоси меъёрҳои заминӣ ашёро арзёбӣ мекунем ва бештари авқот таваҷҷӯҳ ба ҳисобу китобҳои худоӣ надорем. Вақте мебинем касоне шамшери душманӣ алайҳи ислом мекашанд ва ё ба иллати кинае, ки нисбат ба ин ойин дар дил доранд, дини ростини моро ... идома »