7. Сипас Самиаллоҳу лиман ҳамидаҳ гӯён сар аз рукӯ бардошта ва рост меистӣ ва беҳтар аст бигӯӣ: Роббана лакал ҳамд.
Баъд аз он, Аллоҳу акбар гӯён ба саҷда меравӣ; ба ин тариқ ки ибтидо зонуҳо, баъд дастҳо ва сипас рӯи хешро ба замин ниҳода ва ба пешонӣ ва бинӣ саҷда менамоӣ. Дар саҷда ангуштони дастҳои худро ба ҳам ҷамъ менамоӣ, шакаматро аз зонуҳо дур нигаҳ медорӣ ва ангуштони поҳоро ба тарафи қибла баргардонда ва се мартаба мегӯӣ: Субҳана роббиял аъла.
Бидон, ки занон дар аснои саҷда шикамашонро ба ронҳои худ ва низ оринҷҳои худро ба замин мечаспонанд.
8. Пас аз гуфтани тасбеҳ, Аллоҳу акбар гӯён сар аз саҷда мебардорӣ ва дастҳои худро болои ронҳоят гузошта ором менишинӣ. Баъд аз он, бори дигар Аллоҳу акбар гӯён ба саҷда рафта ва ором мегирӣ ва се мартаба Субҳана роббиял аъла мегӯӣ.
Бо тамом шудани саҷдаи дуюм, як ракъат намоз ба поён мерасад.
|