Доктор Мустафо Буруҷердӣ

Ишора: Матни зер мақолаест аз донишманди вораста доктор Мустафо Буруҷердӣ, сафири собиқи Эрон дар Ватикан ва Созмони Конфронси Исломӣ, ки ба ҳамоиши ҷаҳонии фалсафа ироа шудааст. Гуфтанист, ҳамоиши ҷаҳонии фалсафа, моҳи гузашта дар Теҳрон баргузор шуд.

Муқаддима

Мавзӯи мавриди баҳс ... идома »

Сайидюнуси Истаравшанӣ

Он чи одамиро ба думболи улум, фалсафа ва ҳатто дин фиристодааст, ҳақиқатҷӯии ӯ мебошад. Ҳақиқатҷӯӣ, падидаест, ки дастгоҳи офариниш дар ниҳоди одамӣ ба вадиа гузошта. Оғозгоҳи роҳи ҷустуҷӯи ҳақиқат ҳам, "шак” аст.

Оре, одамӣ дар ҷустуҷӯи ҳақиқат, дар оғоз бо падидае ба номи "шак” рӯбарӯ мешавад. Ин ҷо чунин пурсише худнамоӣ мекунад, ки асосан оё шак хуб аст ё бад? Шояд посухи аввалие, ки ба зеҳни инсон хутур кунад ин бошад, ки шак нописанд аст, зеро дар инсон тазалзул ва адами итминон ба вуҷуд меоварад. Шак, монеи расидан ба "яқин” аст. Он чи барои одамӣ матлуб аст, яқин аст, на шак.

Аммо воқеият ин нест; яъне, на ҳама вақт шак нописанд ... идома »

Сайидюнуси Истаравшанӣ

Ба хилофи пиндори бархе, мабоҳиси фалсафӣ, печидагӯӣ ва ё беҳудасаройӣ нест, ва ҳамчунин, пурсишҳое, ки дониши фалсафа ӯҳдадори посух ба онҳост, масоиле нест, ки танҳо зеҳни як қишри муайян аз ҷомеаро ба худ андармон сохта бошад, балки ҳар инсоне, ҳар кӣ ҳаст, бо онҳо рӯбарӯ ва дар ҷустуҷӯи ёфтани посухашон мебошад. Бад-ин ҷиҳат, ҳунари як файласуф он аст, ки бо забони сода ва бидуни ба кор бастани вожаҳо ва истилоҳоти печида ва номафҳум барои мардумон, масоили фалсафиро баён кунад.

Ҳол, яке аз пурсишҳое, к ... идома »

Баҳсе фалсафӣ дар радди назарияи ҷадиди Стивен Ҳокинг

Сайид Маҳмуд Бурҳонов, коршиноси аршади маорифи исломӣ

Вақте мо тасаввурот ва идрокоти худро баррасӣ намуда, мафоҳими онро дастабандӣ кунем, ба ду мафҳуми куллӣ бармехӯрем, ки мафҳуме куллитар ва омтар аз он вуҷуд надорад; мафҳуме, ки ҳеҷ қазия ва ҳеҷ ҳукме аз он бениёз нест, ва бе он наметавон ҳеҷ ҳукме, ҳатто содатарин ҳукмро содир намуд. Он ду мафҳум, мафҳуми вуҷуд ва адам, ё ба иборати дигар, мафҳуми ҳастӣ ва нестӣ аст. Ин ду мафҳум, аз мафоҳимест, ки мо онро қабл аз ҳар мафҳуми дигаре идрок кардаем.

Баёни он ин ки инсон пеш а ... идома »

Бархе аз мунтақидони осори Иқбол, саъй намудаанд то ӯро сирфан таъсирпазир аз фалсафаи ғарб дониста, чунин илқо намоянд, ки гӯйи Аллома Иқболи Лоҳурӣ, коре ҷуз тақлид аз андешаҳои фалосифаи ғарбӣ анҷом надодааст, ҳол он ки чунин тасаввуре, бо таваҷҷӯҳ ба пояҳои андешаҳои фалсафии Иқбол, ба шиддат номунсифона аст. 

Аллома Иқболи Лоҳурӣ, бе шак яке аз поярезони бозсозии а ... идома »

Мулоҳазоте чанд бар мақолаи "Мавлоно файласуф нест” (қисмати аввал)

Сайидюнуси Истаравшанӣ

Ахиран, дар сомонаи Ҷомеа, ба мақолае бархӯрдам таҳти унвони "Мавлоно файласуф нест” ба қалами доктор Муҳаммадалии Меҳросо, ки зоҳиран асли мақола ба форсӣ буда ва шахсе ба номи Дидавари Хушдил ҳам онро ба кириллӣ баргардон намуда аст. Ин "доктор” муддаист Мавлоно, на ин ки танҳо фазоиле надошта, балки "фарде хурофотӣ, шақиюлқалб, кофирситез” буда аст.

Камина, бо нигоҳ ба унвони мақола, ... идома »

Сайидюнуси Истаравшанӣ

Дар ин мақола саъйи роқими сутур бар он аст то нишон бидиҳад, ки Мавлавӣ аз пешгомони тарҳи масъалаи "ҳерменутики фалсафӣ” ё худ "фалсафаи фаҳм” аст, чаро ки ӯ дар Маснавӣ матолиби амиқеро перомуни фаҳм ва шароити ҳусули он дар зеҳни инсонҳо матраҳ карда аст, ва ба истилоҳи фалосифаи ҳерменутик, Мавлавӣ аз "ҳастишиносии фаҳм” сухан ба миён оварда ва нисбати он бо вуҷуди инсонро некӯ табйин намуда аст.

Муқаддима

Дар оғоз, лозим медонам таърихчаеро, ки огоҳӣ аз он барои фаҳми навиштори мазбур зарурист ёдовар шавам. Яке аз дағдағаҳое, ки аз қадим зеҳни андешмандон ва фалосифаро ба худ машғул карда буд, ин масъала буд, ки чаро ... идома »

Аз муқаддимаи Аллома Ҳасан ибни Алии Саққоф бар китоби Ақидаи Таҳовия

Имом Таҳовӣ

Ҳофиз Заҳабӣ дар китоби "Сияру аълом ан−нубало”−и худ (15/27) дар бораи Имом Таҳовӣ мегӯяд: "Имом, аллома, ҳофизи бузург, ҳадиспажӯҳ ва фақеҳи диёри Миср Абӯҷаъфар Аҳмад ибни Муҳаммад ибни Салома ибни Салама ибни Абулмалики Аздии Ҳаҷрии Мисрии Таҳовии Ҳанафӣ, муаллифи ... идома »

Сайидюнуси Истаравшанӣ

Рӯзгоре буд, ки фарзандони тоҷик, донотарин мардони дониши фалсафа дар ҷаҳон ба шумор мерафтанд. Гузашта аз фалосифаи порсии даврони пеш аз ислом, ки дар таърихи фалсафа ба фаҳлавийун маъруф ҳастанд ва порае аз дидгоҳҳои фалсафии онон то ҳанӯз ҷойгоҳи илмии худро аз даст надодааст, барои касе пӯшида нест, ки зуҳуру густариши ин дониш дар даврони пас аз ислом дар машриқзамин (ва ҳатто дар мағрибзамин, ки ба зудӣ ба он ҳам ишора хоҳад шуд), марҳуни хадамоти абармардоне аз фарзандони миллати тоҷик мебошад.

Нахустин касе ки ҷаҳониёнро бо орои Суқроту Афлотуну Арасту, ки баъд аз густариши ойини масеҳият дар мағрибзамин ин оро ба фаромӯшӣ супурда шуда буд, огоҳ сохт, ин Абӯнаср Муҳаммад ибни Муҳаммади Форобӣ, яке аз фарзандони барӯманди тоҷик мебошад. Аҳамият ... идома »